درروزگاری کهن پیرمردی روستا زاده ای بود که یک پسر و یک اسب داشت.
روزی اسب پیرمرد فرار کرد و همه همسایگان برای دلداری به خانه اش آمدند و گفتند: 
عجب شانس بدی آوردی که اسب فرار کرد
روستا زاده پیر در جواب گفت:
از کجا می دانید که این از خوش شانسی من بوده یا بد شانسی ام ؟ 
و همسایه ها با تعجب گفتند ؟ خب معلومه که این از بد شانسی است. 
هنوز یک هفته از این ماجرا نگذشته بود که اسب پیرمرد به همراه بیست اسب وحشی به خانه برگشت . 
این بار همسایه ها برای تبریک نزدپیرمرد آمدند : عجب اقبال بلندی داشتی که اسبت همراه بیست اسب 
دیگر به خانه برگشت .
پیرمرد بار دیگر گفت : از کجامیدانید که از خوش شانسی من بوده یا از بدشانسی ام ؟ 
فردای آنروز پسر پیرمرد حین سواری در میان اسبهای وحشی زمین خورد و پایش شکست . 
همسایه ها بار دیگر آمدند : 
عجب شانس بدی . 
کشاورز پیر گفت : از کجا میدانیدکه از خوش شانسی من بوده یا از بدشانسی ام ؟
چند تا از همسایه ها با عصبانیت گفتند : خوب معلومه که از بد شانسی تو بوده پیرمرد کودن
چند روز بعد نیروهای دولتی برای سربازگیری از راه رسیدن و تمام جوانان سالم را برای جنگ در
سرزمین دور دستی با خود بردند . پسر کشاورزپیر بخاطر پای شکسته اش از اعزام معاف شد . 
همسایه ها برای تبریک به خانهپیرمرد آمدند : 
 عجب شانسیآوردی که پسرت معاف شد و کشاورز پیر گفت : (( از کجا میدانید که ....؟ 
نتیجه:

همیشه زمان ثابت می کند که بسیاری از رویدادها را که بدبیاری و مسائل حل نشدني  زندگی خود می پنداشته ايم  صلاح و خیرمان بودهو آ ن مسائل ، نعمات و فرصتهای بوده که زندگی به ما اهدا کرده است. درقرآن آمده است: 
چه بسا چیزی راشما دوست ندارید و درحقیقت خیرشما در ان بوده وچه بسا چیزی را دوست دارید
و در واقع برای شما شر است خداوندداناست و شما نمیدانید...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: